Model zadebiutował jesienią 1994r w Turynie. Na czele projektantów stał Walter da Silva, postawiono sobie cel – stworzenia auta kompaktowego, typu hatchback, którego stylistyka będzie nawiązywała do ogólnej koncepcji marki – auta sportowego. W tym celu zastosowano przetłoczenia na długiej masce, a także z boku, które wznoszą ku tyłowi. Lekko opadająca tylna szyba, wielkie drzwi, a w środku idealnie wyprofilowane fotele i konsola środkowa zwrócona w stronę kierowcy. Dzięki temu Alfa przypomina bardziej sportowe coupe, niż samochody typu hatchback znane z innych koncernów. 145 z trójką drzwi posiadała współczynnik oporu powietrza Cx= 0,32.
145 miała być autem przełomowym, które wyprowadzi markę z kryzysu i zerwie z przykrym stereotypem lat 80-tych, samochodów niemiłosiernie zżeranych przez korozję. Jak się później okazało 145 nie była hitem sprzedaży, ale dzięki 
zastosowaniu nowocześniejszej ochrony antykorozyjnej, rdza nie dokuczała już właścicielom w takim stopniu jak to miało miejsce w przeszłości.
Alfa Romeo 145 bazuje na płycie podłogowej Fiata Tipo. Samochód posiada w pełni niezależne zawieszenie, znane już z innych modeli Fiata, ale w tym modelu zasługuje na szczególne uznanie. Kolejną mocną stroną są piękno-brzmiące silniki, które w początkowych latach produkcji były montowane z poprzedniczki – Alfa Romeo 33 – trzy benzynowe czterocylindrowe silniki Boxer – 1.3 8v. 1.6 8v, i 1.7 16v – i jednego TD o pojemności 1.9.
Dzieła dopełnia dobrze reagujący bezpośredni układ kierowniczy. W ten sposób nie da się oprzeć wrażeniu, że ten mały hatchback to rodowity Włoch z krwi i kości. Kilka miesięcy później, w 1995r światło dziennie ujrzała bliźniacza 146, wersja pięciodrzwiowa, przypominająca auto typu sedan. Następnie silniki przeszły drobne modyfikacje i pojawiły się nowe jednostki o pojemności 1.4 8v i 1.6 8v. Cx wynosiło już 0,31.Rok później zaprezentowano 145 QV i 
146 TI, wersje z najbogatszym wyposażeniem i silnikami odziedziczonymi z Alfy 155 – 2.0 16v Twin Spark.
Rok 1997 przyniósł zmiany w gamie dostępnych silników, jednostki typu Boxer były uznawane za mało ekonomiczne i awaryjne. Przez co wszystkie zostały definitywnie wycofane, a zastąpiły je jednostki typu Twin Spark o pojemności 1.4, 1.6, 1.8 i znana już z wersji QV jednostka 2.0. Wraz z silnikami zmieniono kształt nawiewów – z prostokątnych na okrągłe. W 1998 roku do sprzedaży trafia Alfa 156, z powodu zaostrzenia wymogów dotyczących ilości spalin i generowanego hałasu 145 przejmuje silniki 1.6, 1.8 i 2.0 właśnie z modelu 156.
Ponadto nowe silniki 1.8 i 2.0 charakteryzowała zmienna geometria układu dolotowego. Dzięki czemu moc wrosła odpowiednio dla 1.8 o 4 KM, a dla silnika 2.0 o 5 KM. W tym czasie na niektórych rynkach pojawiła się wersja Junior, skierowana jak nazwa wskazuje – do ludzi młodych. Charakteryzowała się niższą ceną i uboższym wyposażeniem.
Wysłużony silnik TD potrzebował następcy i w ten sposób w 1999r zostaje zastąpiony nową jednostką 1.9 JTD – I generacji. Przy okazji następuje facelifting. Zmianom ulega atrapa, zderzaki, progi, lusterka boczne, a w środku 
pojawiły się chromowane klamki, przycisk hamulca ręcznego, nawiewy i zegary z chromowanymi ramkami. Ponadto w niektórych modelach z tego rocznika można spotkać seryjny spoiler, nad tylną szybą.
Od początku okresu produkcyjnego 145 w wersji standardowej, niezależnie od rynku był dostępny centralny zamek, elektryczne szyby, immobiliser, poduszka powietrzna dla kierowcy, a także wspomaganie kierownicy. Jako opcja dostępne były elektrycznie sterowane lusterka, auto alarm, system ABS, drzwi otwierane pilotem, szyberdach, klimatyzacja automatyczna lub manualna, poduszka powietrzna pasażera, skórzane fotele, fabryczny radiomagnetofon i 6 głośników. Produkcja została zakończona w roku 2000, model został zastąpiony przez 147.
Lata produkcji: 1994-2001
Fabryka: Pomigliano d’Arco, Włochy
Projektant: Walter de’Silva
Poprzedniczka: Alfa Romeo 33
Następczyni: Alfa Romeo 147
Spokrewnione: Fiat Tipo, Alfa Romeo GTV
Konkurencja: VW Golf II/III, Opel Astra
Opracowanie: Tuti
Korekty: fiergloo
